Den lengste reisa

Du kledde langsamt av deg,
bestemor
Først løyste du
det stramt oppsette håret
Fleire år seinare
knepte du av deg
det storblomstra forkledet
Til slutt
ville du bare liggja
Ei tynn undertrøye
med stroppar
over dei smale akslene
Eit hjelpelaust laken til dyne
Det siste du kledde av deg
var det reserverte blikket
Det kontrollerte draget
over munnen:
Ambulansesjåføren
sa han heitte Sven
Dei måtte bera deg på båre
gjennom hagen
for å koma fram
Den lengste reisa di på mange år
gjekk mot den staden
du frykta meir enn noko.

Heidi